In naam van de veiligheid hebben we de afgelopen 100 jaar onze kustlijn verkort en de Noordzee buitengesloten.
Veiligheid is van levensbelang, zeker in een maatschappij die voor de helft onder zeeniveau ligt, maar die veiligheid heeft ook een prijs.
- We hebben bijna alle estuaria afgesloten, terwijl dit de meest productieve ecosystemen zijn. Estuaria zijn zeer effectief in het omzetten van nutriënten naar eiwitten. Per hectare leveren ze de hoogste economische waarde op. Na de deltawerken groeien onze Zeeuwse mosselen in de Waddenzee omdat de Oosterschelde voedselarm geworden is.
- De grootste open zoet-zout-verbinding hebben we gecombineerd met een toegangsgeul voor diepstekende tankers en daardoor is de Nieuwe Waterweg de rode loper voor de zouttong die in droge periodes makkelijk tot aan Gouda reikt.
- Om het zout niet helemaal de vrije hand te geven is een stevig zoetwaterdebiet door de Nieuwe Waterweg nodig en dit bepaalt de zoetwaterverdeling van heel Nederland.
- Door de waterstaatkundige indeling in Zuidwest Nederland hebben we een slibvang gecreëerd in de havens van Rotterdam waar we juist géén sediment willen hebben. Het gevolg is dat we jaarlijks miljoenen euro’s aan baggerwerk uitgeven.
We hebben onderhoudsintensieve zoetwatermeren gemaakt die zeer gevoelig zijn voor eutrofiëring, met een heel lage biodiversiteit en weinig of geen opbrengst vanuit de visserij (Markermeer, IJsselmeer, randmeren). We zijn door het herstellen van de genoemde ingrepen expert geworden in het beheer van water. Laten we deze kennis gebruiken en onze watersystemen volgens de ideale volgorde ontwikkelen. Dat betekent dat we na veiligheid (of nog liever met de veiligheid) het ecosysteem centraal zetten in plaats van als sluitpost. Op deze manier hebben we minder problemen met waterkwaliteit, benutten we meer nutriënten voor de productie van mariene eiwitten, hebben we minder onderhoudskosten en meer economische opbrengst.
Download de Essay De Omgekeerde Noordzee
Bezoek ook onze eventpagina: Springtij Forum 2019
