Het voorbeeld van een groene woningcorporatie

Het leven van een ecologisch adviseur gaat niet over rozen. Vanaf het moment dat je aan de slag gaat word je, vaker dan je had verwacht, geconfronteerd met een prioriteitenlijst waarbij natuur onderaan bungelt. Dit is zeer begrijpelijk; we hebben allemaal onze rol en we moeten allemaal brood op de plank krijgen.

De positie van natuur op het lijstje van economische mogelijkheden maakt dat ik mij hard inzet om een balans te vinden tussen de twee. Er is altijd een compromis waar – uiteindelijk – zowel de maatschappij als de natuur baat bij heeft. Laten we die dan vinden. 

Met deze instelling begon ik ruim anderhalf jaar geleden mijn werk voor een woningcorporatie, gebaseerd in Hilversum; de Alliantie. Ik was bereid strijd te leveren om het belang van het behoud van natuur duidelijk te maken. Om mijn bijdrage te leveren aan een duurzame toekomst. Zoals het motto van Arcadis; Improving the Quality of Life. In iedere vergadering was ik voorzichtig met het meedenken in de werkzaamheden, overal op mijn hoede. 

Mijn initiële terughoudendheid is inmiddels omgezet naar diep ontzag en de reden voor mijn blog hier vandaag. Ik ken maar een select aantal opdrachtgevers wat daadwerkelijk zoveel respect heeft voor de natuur. Vanaf dag 1 heeft de Alliantie haar tanden in deze uitdaging gezet, en voelen zij zich niet alleen verantwoordelijk voor het welzijn van haar menselijke bewoners, maar ook voor de vogels, vleermuizen en andere organismen die gebruik maken van hun woningen. Deze corporatie ademt een groene toekomst, waarbij de mensen die in hun woningen wonen ’s ochtends kunnen genieten van het fluiten van vogeltjes op het dak, ’s middags kunnen zitten onder grote schaduwrijke bomen en ’s avonds de vleermuizen kunnen zien overvliegen. 

Waaruit dit blijkt? De Alliantie is op dit moment, samen met ons, bezig om natuur en biodiversiteit te incorporeren in hun beleid. Het is voor hen niet zozeer een verplichting waar ze aan moeten voldoen, maar een voorrecht wat ze zien als een extra voor de bewoners. Met die gedachte wordt er dus niet simpelweg een ontheffing aangevraagd voor een project, waarbij aan de minimale eisen van de wet wordt voldaan, maar wordt natuur op veel bredere schaal meegenomen. Iedere woning zijn eigen rol, niet alleen voor de maatschappij maar ook voor de natuur. Ongeschikte flatgebouwen worden voorzien van verblijfplaatsen voor vogels en vleermuizen, waar mogelijk worden groene hagen behouden en de nieuwbouwprojecten krijgen een zo groen mogelijk stempel. 

Ecologisch adviseurs door heel Nederland zullen zich afvragen waarom ik dit zo ‘anders’ vindt. Het grote verschil zit hem in dat ik dit niet voor hoef te schrijven. Ik hoef niet met hand en tand de letter van de Wet natuurbescherming te verdedigen; ik mag meedenken en niks is te gek. Zowel de Alliantie als haar partners komen graag bij me met vragen, en doen graag dat beetje extra. Ze laten me foto’s zien van eekhoorns in hun tuin, van vleermuistorens in de polder, van huismussen in de dakgoot.